İki çocuk, beyazlar içindeki bir meleği sedye ile taşımaktadır. Meleğin hasta olduğu açıkça belli olmaktadır – gözleri bandajlanmış, kanadı kanlanmış ve taşındığı sedyeyi bile tutmakta zorlanmaktadır. Yaralı Melek diye adlandırılan bu tablo, 1903 yılında Fin sembolist ressam Hugo Simberg tarafından yapılmıştır. Simberg’ün eserleri arasında en iyi bilinen tablodur ve Finlandiya’nın “ulusal resmi” seçilmiştir.
Bu geçiş, arka planda Töölönlahti Körfezi ile Helsinki’deki Eläintarha’daki tanınabilir bir manzaranın önündeyken tasvir edilmiştir. Töölönlahti Körfezi boyunca uzanan patika bugün hâlâ oradadır. Hugo Simberg’in zamanında, park boş vakitlerde takılmak için işçi sınıfları arasında popüler bir yerdi. O zamanlar, Eläintarha parkında birçok hayır kurumu vardı; Yaralı Melek’te, sağlıklı çocuklar yaralı kızı Kör Kızların Okulu ve Sakatlar Evi’ne doğru taşıyorlar. Melek, iyileşme ve yeniden doğuşun sembolü olan bir sürü kardelen tutmaktadır elinde.
Simberg, eserlerini açıklamaktan nefret ediyor ve izleyicilerin kendi sonuçlarını çıkarmaları gerektiğini öne sürerek bunu her zaman reddetmiştir. Ancak, sanatçının menenjitten muzdarip olduğu ve resmin iyileşme sırasında bir güç kaynağı olduğu bilinmektedir. Bu aynı zamanda metaforik olarak da okunabilir: menenjitin, her birinin merkezi figür tarafından sergilendiği boyun sertliğine, uyuşukluğa ve ışığa duyarlılığa neden olduğu bilinmektedir. Kanattan ziyade akciğer olarak okunursa, böyle bir tanı bile tüberküloz menenjitinin üst akciğerlerde aşınmaya neden olduğu için küçük hasarı açıklar.
Hugo Simberg’ün yılları Yaralı Melek’i hazırlamakla geçmiştir. Bize ilerlemesini anlatan çok sayıda eskiz ve fotoğraf bıraktı. Başlangıçta, melek küçük şeytanlar tarafından bir vagonun içine itiliyordu.
Simberg, Helsinki’deki stüdyosunda tabloyu geliştirmiştir ve 1903 yazında Niemenlautta’da bitirmiştir. Melek için son bakıcıların bazılarının, aile üyeleri Niemenlautta’da düzenli olarak yaz misafirleri olan Viipuri şehir doktoru Karl Magnus Gadd’ın kızı Gertrud ve Adrienne olduğu ileri sürüldü.
Simberg’ün resmi sergilendiğinde, büyük bir başarı elde etti. Mektubunda kız kardeşi Blenda’ya açılışı hakkında yazdı:
Seninle güzel bir haberi paylaşmak istiyorum – bu yıl, jüri çok katı olmasına rağmen reddedilmedim. Öyle gözüküyor ki meslektaşlarım ve jüri üyeleri arasında büyük bir başarı elde ettim. Gallén o kadar heyecanlıydı ki onu ciddiye almakta zorluk çektim. Gallen’in ilk sözleri çalışmamın en yüksek basamağıydı ve garip bir şekilde, büyük resme olan coşkusundan kendinden geçmişe benziyordu. Küçük bir kabinde tek başıma durmamın, büyük bir ormanın ortasında toplanıp ağaç köklerini kabinin köşelerine kadar büyüyen ve dış dünyaya tamamen kayıtsızlıkla boğulduğum izlenimini verdiğini söyledi bana. Sergideki diğer işler gibi barış ve uyumu yaydığını söylüyor – Edelfelt bile bana güzel şeyler söyledi.”
