Kuzey Yarım Küre’de yılın en kısa günleri yaşanırken soğuk ve karanlık geceyi aydınlatan iki şey vardır: Noel ışıkları ve kar. Bu haftanın tablosunun konusu da tamamen karla ilgili. İşte, Ağır Kış olarak da bilinen Cuno Amiet’nin Karlı Manzara‘sı.
Cuno Amiet (28 Mart 1868 – 6 Temmuz 1961), İsviçre Alpleri’nin küçük ve şirin bir kasaba olan Solothurn’da doğan bir ressam, illüstratör, grafik sanatçısı ve heykeltıraştı. Kompozisyonda renge öncelik veren ilk İsviçreli ressam olarak, İsviçre’de modern sanatın öncüsü oldu. Paul Klee’de olduğu gibi, anıtsal Alp manzaralarının kış manzarası, bahçeleri ve meyve hasatları sanatçının tüm eserlerini şekillendirdi. Pont-Aven okulunun bir üyesi, Hodler’in öğrencisi ve Giovanni Giacometti ve Giovanni Segantini’nin arkadaşı olan Cuno Amiet, haksız yere az tanınmaktadır. Bunun nedeni belki de bu alışılmadık tuvalin gösterdiği gibi, eserin çağdaş resim deneylerinin kıyısında ve çok tekil olması.
Dört metrekareden daha büyük bir tuval üzerine boyanmış olan bu resme ilk baktığımızda gerçek boyutunu hayal etmek biraz zor. Paris’te d’Orsay Müzesi’nde saklanan tablo, dört metrekarelik büyüleyici kardan başka bir şey değil. 20. yüzyıl soyutlamasının ortaya çıkmasından önceki 1904 yılı için riskli bir kavram gibi görünebilir. Ancak geniş parlak yüzeyi beyazların, mavilerin ve grilerin ince tonlarıyla göz kamaştırıyor. Küçük renk lekeleri, hipnotize edici bir şekilde neredeyse soyut bir görüntüde birleşmektedir. Ancak kompozisyonun ortasına yerleştirilen yalnız kayakçı ile izleyiciye karlı bir manzaraya baktıkları hatırlatılmaktadır.
Minik figür sadece kompozisyondaki ana rolü oynamakla kalmıyor, aynı zamanda kış mevsimini ve kışın melankolik havasını da oluşturuyor. Çok büyük dağlık bir manzara ile çevrili olan yalnız insan figürü, romantizmden meydana gelen ikonografik bir kavramdır. Bu durum, tabloyu sadece bir kış manzarası değil, aynı zamanda hem bir kayak gezisi olarak edebi, hem de sembolik olarak yaşamda yolculukla ilgili bir eser yapar.
Amiet, kompozisyonu tamamlamak için resmin üst kısmına bir renk kontrastı yerleştirmiştir. Burada buzulun ötesinde sınırlı alanın bir görüntüsünü görüyoruz: ağaçlar ve bir çoban kulübesi. Bu durum, büyük beyaz yüzeyin ötesinde başka bir şeyler olduğunu gösteriyor. Ve izleyiciye bazı sorular bırakıyor: kayakçı kim ve nereye gidiyor? Geri gelecek mi?
Kaynak: https://www.dailyartmagazine.com/cuno-amiet-snowy-landscape/
