Antik ikonografik modellerin dinselliği ve Rus sanatının sembolojisi, bugün bile bunların yeni sanatsal diller yaratmak için evrensel bir kaynak olduğunu göstermek için UNESCO Dünya Mirası olan Vicenza Palladio şehrine ulaşıyor. Rus Sanatındaki Kutsallık ve Güzellik sergisi geçen ay İtalya’da açıldı.
Çeviren: Simge Şahin
Rus Sanatındaki Kutsallık ve Güzellik adlı sergi
Sergi 1800’lerin sonundaki Rus sanatındaki kutsallığı incelemekte ve Kandinsky, Chagall, Goncharova, Malevich, Petrov-Vodkin ve Filonov gibi ana kişilere odaklanmaktadır. Bu sanatçılar, avangartın diğer temsilcilerinden daha fazlasını, simgelerin felsefi-teolojik kavramları ile bu hareketin manevi ve estetik araştırması arasındaki derin yakınlığı ortaya çıkardılar.
Sanatsal dünyanın dini resimler geleneğine verdiği önem 20. yüzyılın ikinci on yılında ilerlemesine rağmen, 1800’lerin sonlarındaki sanatçıların kutsal sanata çoktan ilgi gösterdiğini keşfettik. Yeni sanat akımının etkili kahramanları kutsal Hristiyan ve putperest nesneleri kullandılar fakat onları doğrudan eski geleneğe bağlamadan kullandılar. Temalar açık bir şekilde dini olmasa bile Avangart’ta doğan ilişki çok daha yakın, ikonik matrisin varlığı çok daha belirgindir.
Bu serginin ilginç yanı Moskova Modern Sanat Müzesi, Tretyakov Galerisi, Yaroslav Müzesi, Astrahan, Moskova Bakhrushin Müzesi, Marc Chagall Ulusal Müzesi ve Modern Sanat Müzesi Costakis koleksiyonu yoluyla Rus sanatının evrimini, Rus halkının düşüncesindeki değişiklikleri ve görsel-resimsel terimlerle doğanın algısının basit bir estetik deneyim olmadığını karşılaştırabilir ve anlayabiliriz. Bu, günlük yaşamda görünmezliği deneyimleme ihtiyacından bir tür “iç zorunluluk”tur. Dini resimler, bu yaklaşımın dayanağı ve resimsel sanatta görünmezliğin etkili bir ifadesi olarak alınır.
Kandinsky, soyutlama dünyasına girmek için figürativizmi arkasında bırakan ilk kişidir. Natalia Goncharova,Kıyamet saati yaklaşımını anlatmak için İncil’e ait görüntüler kullanmaktadır. Kandinsky’den farklı olarak, soyutlamadakini engellemeden engin insanlığı esas bir figüratizimle ortaya koymaktadır. Rus kültürünün ve halkının zenginliğini azaltmaya çalışan faktörler olarak sanayileşme, kentleşme gibi dünyanın kötülüklerini yakalamaktadır. Ayrıca Malevich, figüratif olmayan bir resme açılır ve ”hiçbir şey” alanlarını araştırır. Chagall’da yirminci yüzyılın ilk on yıllarındaki Rus resmindeki Kutsallık etkisinin daha da büyük bir boyutunu keşfedebilirken, günlük mistisizm, olağanüstü bir önerinin görsel evrenine hayat verebilir.
